Όταν είμαστε σε θέση να προβλέψουμε τι πρόκειται να πει ο συνομιλητής μας, αυτό σημαίνει πως η δραστηριότητα του εγκεφάλου μας είναι παρόμοια με τη δική του, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Πριν από τη μελέτη αυτή η γενικότερη εντύπωση ήταν πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος επεξεργάζεται τον γύρω κόσμο «από κάτω προς τα πάνω». Αυτό σημαίνει πως, όταν ακούμε κάποιον να μιλάει, ο ακουστικός φλοιός επεξεργάζεται τους πρώτους ήχους, που στη συνέχεια συναρμολογούνται σε φράσεις και οι μεγαλύτερες μονάδες από άλλες περιοχές του εγκεφάλου μάς επιτρέπουν να κατανοήσουμε το περιεχόμενο των λεχθέντων.
Όμως, η πρόσφατη μελέτη έρχεται να το αμφισβητήσει αυτό, υποστηρίζοντας πως η κατανόηση της γλώσσας σε αντίθεση με ό,τι πίστευαν οι επιστήμονες μέχρι τώρα γίνεται «από πάνω προς τα κάτω».
Με αυτό τον τρόπο κατανόησης της ερμηνείας της ομιλίας, οι νευροεπιστήμονες εξηγούν πως ο εγκέφαλός μας είναι μια «μηχανή πρόβλεψης», που προβλέπει διαρκώς τα γεγονότα γύρω μας, έτσι ώστε να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε με ταχύτητα και ακρίβεια.
Ένα παράδειγμα αυτού είναι το ότι είμαστε σε θέση να προβλέψουμε τις λέξεις και τους ήχους που βασίζονται σε ένα πλαίσιο. Όταν για παράδειγμα ακούμε τις λέξεις «ο ουρανός είναι…» οι ερευνητές που εκπόνησαν τη νέα μελέτη υποστηρίζουν πως μπορούμε εύκολα να προβλέψουμε ότι η φράση καταλήγει στη λέξη «γαλανός». («Ο ουρανός είναι γαλανός»).
Περιγραφή εικόνων και σάρωση εγκεφάλου
Στη μελέτη τους, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο Journal of Neuroscience, οι ερευνητές θέλησαν να διερευνήσουν τον τρόπο που επεξεργάζεται ο εγκέφαλος αυτή την έξυπνη αλληλεπίδραση μεταξύ ακροατών.
Για να γίνει αυτό, ένας από τους συμμετέχοντες στη μελέτη (ομιλητής) παρακολούθησε μια σειρά από εικόνες και στη συνέχεια του ζητήθηκε να περιγράψει ό,τι είχε δει. Μια άλλη ομάδα ατόμων (ακροατές) άκουσαν τις περιγραφές, ενώ έβλεπαν τις ίδιες εικόνες.
Όσο διαρκούσε η διαδικασία οι εγκέφαλοι των συμμετεχόντων ελέγχονταν με τη χρήση λειτουργικής απεικόνισης μαγνητικού συντονισμού (μαγνητική τομογραφία).
Μερικές από τις εικόνες που εμφανίστηκαν στους συμμετέχοντες και περιγράφονταν από τον μοναδικό ομιλητή ήταν εύκολο να προβλεφθούν, επειδή είχαν μια συγκεκριμένη περιγραφή. Κάποιες άλλες, όμως, είχαν σχεδιαστεί για να προσφέρουν μια διφορούμενη, λιγότερο προβλέψιμη περιγραφή.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν κατά τη σύγκριση των αντιδράσεων του εγκεφάλου ομιλητή και ακροατών στη μαγνητική, πως τα πρότυπα δραστηριότητας έγιναν παρόμοια όταν οι ακροατές ήταν σε θέση να προβλέψουν τι θα πει ο ομιλητής.
Αναφέρουν πως όταν ένας ακροατής μπορούσε να προβλέψει τι επρόκειτο να πει ο ομιλητής, ο εγκέφαλος του ακροατή πυροδοτούσε ένα σήμα προς τον ακουστικό φλοιό του, προειδοποιώντας τον να περιμένει ακουστικά πρότυπα που αντιστοιχούσαν στις προβλεπόμενες λέξεις.
Το ενδιαφέρον ήταν πως και ο εγκέφαλος του ομιλητή έκανε το ίδιο πράγμα. Οι ερευνητές εξήγησαν πως η δραστηριότητα του ακουστικού φλοιού του ομιλητή βασιζόταν στο πόσο προβλέψιμα θα ήταν τα λόγια του για τους ακροατές.
«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι οι εγκέφαλοι τόσο του ομιλητή όσο και των ακροατών, λαμβάνουν υπόψιν την προβλεψιμότητα της γλώσσας, με αποτέλεσμα να σχηματίζονται παρόμοια μοτίβα εγκεφαλικής δραστηριότητας στον μεν και τους δε. Έχει μεγάλη σημασία το γεγονός ότι αυτό συμβαίνει ακόμα και πριν ο ομιλητής προλάβει να μιλήσει και να ακουστεί από τους υπόλοιπους», αναφέρει η δρ Suzanne Dikker, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης στην Ολλανδία.
Η ερευνητική ομάδα θα επεκτείνει την έρευνά της και στα δίγλωσσα άτομα επειδή πιστεύει πως κάτι τέτοιο θα δώσει πληροφορίες σχετικά με το «πώς συσχετίζονται οι αλλαγές στην εγκεφαλική δραστηριότητα κάτω από διαφορετικές συνθήκες ακρόασης, όπως για παράδειγμα, όταν προσπαθεί κάποιος να αγνοήσει πληροφορίες που αποσπούν την προσοχή του».
πηγή:medinova.gr
Επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο facebook/ instagram: ByBusMagazine, ακολουθήστε μας και κάντε like στα άρθρα μας… γιατί το bybus.gr μπορεί να σας ταξιδέψει παντού!!
