Το σπάσιμο του ροδιού αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα έθιμα του ελληνικού λαού. Το συγκεκριμένο έθιμο πρωτοεμφανίστηκε στην περιοχή της Πελοποννήσου. Μετέπειτα όμως διαδόθηκε σε κάθε γωνιά της Ελλάδος, έχοντας διατηρηθεί μέχρι και σήμερα.
Το πρωί της Πρωτοχρονιάς, κάθε ελληνική οικογένεια μετά την επιστροφή από την εκκλησία, δίνει στον άνθρωπο που έκανε ποδαρικό να σπάσει το ρόδι. Είναι λοιπόν απαραίτητο αυτός που θα σπάσει το ρόδι, να χτυπήσει το κουδούνι της κλειστής εξώπορτας για να του ανοίξουν. Δεν επιτρέπεται να την ανοίξει ο ίδιος. Για τον λόγο αυτό αποτελεί τον πρώτο που εισέρχεται στο σπίτι, δηλαδή κάνει το ποδαρικό.
Μπαίνοντας μέσα, με το δεξί πόδι, σπάει το ρόδι πίσω από την εξώπορτα για να πεταχτούν οι ρώγες του παντού και ταυτόχρονα λέει: «με υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες ρώγες έχει το ρόδι, τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά». Ανάλογα με τις ρώγες του ροδιού, καταλαβαίνουμε εάν η νέα χρονιά θα είναι καλή ή όχι, επίσης μια ακόμη πολύ συνηθισμένη ευχή που λέγεται κατά την διάρκεια αναβίωσης του εθίμου είναι: «Όσο βαρύ είναι το ρόδι, τόσο βαρύ να είναι το πορτοφόλι μας, όσο γεμάτο καρπούς είναι το ρόδι, να είναι γεμάτο το σπίτι μας με καλά και όσο κόκκινο είναι το ρόδι, τόσο κόκκινη να είναι και η καρδιά μας!».
Σημασία για το σπάσιμο του ροδιού
Οι έννοιες του ροδιού και της ροδιάς είναι αφενός, άρρηκτα συνδεδεμένες με την νήσο της Ρόδου και αφετέρου στα αρχαία χρόνια είχαν την σημασία της ροής και της δύναμης. Οι πολυάριθμοι κόκκινοι κόκκοι αυτού του φρούτου συμβόλιζαν επίσης (αφθονία και γονιμότητα).
