Σαράντα οκτώ χρόνια από την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου
Σαράντα οκτώ χρόνια συμπληρώνονται από τη 17η Νοεμβρίου του 1973 και την ηρωική θυσία δεκάδων συνανθρώπων μας, που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών. Παρ’ όλα αυτά, το σύνθημα που αντηχούσε στο κέντρο της Αθήνας το ιστορικό τριήμερο που προηγήθηκε της στρατιωτικής επέμβασης και της κατάπνιξης της εξέγερσης, «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία», παραμένει σήμερα άκρως επίκαιρο.
Στις 14 Νοεμβρίου του 1973, ομάδα δεκάδων φοιτητών αποχωρεί από τη Νομική Σχολή στην οδό Σόλωνος και κατευθύνεται προς την οδό Στουρνάρα και το Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Οι φοιτητές δεν αργούν να καταλάβουν το Ίδρυμα. Το νέο διαδίδεται γρήγορα από στόμα σε στόμα και το ίδιο βράδυ βρίσκονται στον χώρο του Πολυτεχνείου εκατοντάδες κόσμου. Τις επόμενες ώρες, οι καταληψίες οργανώνονται και στήνουν ανεξάρτητο ραδιοφωνικό σταθμό, μέσω του οποίου απευθύνουν κάλεσμα στον λαό των Αθηνών να κατέβει στο Πολυτεχνείο.
Οι δικτάτορες στέκονται ξαφνιασμένοι μπροστά στην εξέγερση, η οποία γιγαντώνεται καθώς σ’ αυτήν συμμετέχουν άτομα όλων των ηλικιών και διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Ο κόσμος μοιράζει προκηρύξεις στους πεζούς, ενώ σταματά τα λεωφορεία και ενημερώνει τους Αθηναίους για το τι συμβαίνει.
Παράλληλα, στήνονται οδοφράγματα στους δρόμους πέριξ του Πολυτεχνείου και γρήγορα ξεσπούν οδομαχίες ανάμεσα στον λαό και την Αστυνομία. Τελικά, η χούντα αποφασίζει να “χτυπήσει”: Τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου τα τανκς εφορμούν προς το Πολυτεχνείο. Ένα από τα άρματα γκρεμίζει την κεντρική πύλη, καταπλακώνοντας τους φοιτητές που βρίσκονταν πίσω από τα κάγκελα.
Οι φοιτητές κάνουν έκκληση στους φαντάρους να αψηφήσουν τις εντολές των ανωτέρων τους. Οι περισσότεροι στρατιώτες πράττουν αναλόγως. Ωστόσο, το μεγάλο μακελειό έλαβε χώρα κατά την αποχώρηση των καταληψιών από το Ίδρυμα. Αστυνομικοί περίμεναν τους φοιτητές έξω από το Πολυτεχνείο και τους επιτίθενται.
Το Πολυτεχνείο ήταν και θα είναι πάντα ένα ζωντανό κάλεσμα για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία, θα είναι ζωντανό μέσα σε κάθε ελεύθερο μυαλό. Και πρέπει να ζει, γιατί ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια σε κάθε μορφή τυραννίας είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη.
