Ο Κώστας Κρομμύδας είναι ένας από τους πιο mainstream συγγραφείς της Ελλάδας. Τον γνωρίσαμε μέσα από την υποκριτική, ωστόσο τα τελευταία χρόνια η Τέχνη του είναι πια τα γράμματα. Χρόνο με το χρόνο το κοινό του πολλαπλασιάζεται. Οι αναγνώστες «βρίσκουν» στα βιβλία του ιστορίες που εμπνέουν, που δημιουργούν συναισθήματα, που σε ταξιδεύουν σε τόπους μαγικούς αλλά υπαρκτούς. Με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Εβόρα» που έχει ήδη γίνει best seller, ο Κώστας Κρομμύδας μίλησε στο bybus.gr, για τη συγγραφή, τους τόπους και τους χαρακτήρες των βιβλίων του αλλά και για την υποκριτική, το βιβλίο, την επικοινωνία και την αγάπη του για το αναγνωστικό κοινό!
Όσοι έχουν διαβάσει το τελευταίο σου βιβλίο λένε πως είναι το πιο ώριμό σου, το πιο μεστό. Από το « Η ζωή που έλειπε» ως την «Εβόρα» τι έχει αλλάξει;
Κατ’ αρχάς, έχω αλλάξει εγώ ο ίδιος. Έχω παρατηρήσει πως, γράφοντας, μεταβάλλομαι. Διανύοντας αυτά τα ταξίδια με τους χαρακτήρες των βιβλίων μου, έχω αποκομίσει άπειρες γνώσεις και έχω διδαχθεί πολλά πράγματα. Ενίοτε κάποιοι με δυσκόλεψαν μέχρις ότου ανακαλύψω όλες τις πτυχές τους. Επίσης έχω διαβάσει πάρα πολύ αλλά κυρίως προσπαθώ με κάθε νέο μυθιστόρημα να δίνω πάντα κάτι παραπάνω στον αναγνώστη, από ότι έδωσα στο προηγούμενο βιβλίο μου. Είναι ωραίο να εξελίσσεσαι και αυτό να φαίνεται και από τις συνεχείς ανατυπώσεις αλλά και από τα ειλικρινή λόγια των αναγνωστών.
Στα βιβλία σου, πρωταγωνιστούν οι άνθρωποι εξίσου με τους τόπους. Μου μοιάζει σαν πρώτα να «στήνεις» το σκηνικό κι ύστερα να τοποθετείς τους χαρακτήρες. Ισχύει;
Είναι σα να λέμε ότι ξεκινάω να μαγειρεύω αλλά δεν έχω αποφασίσει τι σκεύος θα χρησιμοποιήσω.. χαχα! Σαφέστατα και επιλέγω τον τόπο και μάλιστα κάνω πρώτα εγώ ο ίδιος μια περιπλάνηση στο μέρος. Αν δεν μου αρέσει θα φύγω και θα τοποθετήσω αλλού την ιστορία μου. Έπειτα έρχονται οι χαρακτήρες ένας-ένας και πάει λέγοντας. Βέβαια μετά από τόσα βιβλία και έχοντας ταξιδέψει πολύ, η επιλογή του τόπου γίνεται πολύ γρήγορα.
Κι οι γυναίκες έχουν εξέχουσα σημασία. «Μιλάνε» κατευθείαν στις γυναίκες.. Πως τα καταφέρνεις να μπαίνεις τόσο πολύ και καλά στην γυναικεία ιδιοσυγκρασία;
Μου αρέσει να ακούω. Είμαι από τους άνδρες που άκουγαν πάντα τις γυναίκες. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με γυναίκες και μεγαλώνω σε ένα σπίτι με γυναίκες. Επίσης η γυναικεία ψυχοσύνθεση δεν έχει όρια. Οι άνδρες έχουμε πιο τετράγωνη να το πω σκέψη. Επιπρόσθετα μην ξεχνάμε πως είμαι και ηθοποιός και έχω μελετήσει και αποδομήσει πολλούς ρόλους στα σενάρια, είτε στο θέατρο είτε στην τηλεόραση. Σε κάθε περίπτωση είναι συναρπαστικό να ξέρεις πως έχεις αγγίξει κάποια ευαίσθητα σημεία στις ψυχές των ανθρώπων.
Αλήθεια πως επιλέγεις τις ιστορίες που διηγείσαι στο κοινό σου; Από πού εμπνέεσαι και πως χτίζεις τους χαρακτήρες των έργων σου;
Ιστορίες έχω ήδη αποθηκευμένες πολλές στο μυαλό μου. Το θέμα είναι ποια θα μου κάνει κλικ κάθε φορά ώστε να διαλέξω. Υπάρχουν φορές που προκύπτουν και κάποιες από το πουθενά. Τις φέρνει η ζωή μπροστά μου την πιο κατάλληλη στιγμή. Οι χαρακτήρες διαμορφώνονται βάση των αναγκών της πλοκής. Βήμα-βήμα παίρνουν σάρκα και οστά ώστε να ταιριάζουν στο σενάριο. Άλλοτε συμπαθητικοί και άλλοτε όχι, σκοπός είναι η μοναδικότητά τους ώστε να ταιριάζουν στην σωστή θέση. Ο χαρακτήρας θέλει πλάσιμο με προσοχή για να είναι πιστευτός και να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της πλοκής.
Γράφεις περίπου ένα βιβλίο το χρόνο. Είναι αυτό ένα ικανό διάστημα για το κάθε (προηγούμενο) βιβλίο να ταξιδέψει και να φτάσει στο αναγνωστικό κοινό;
Θα έλεγα πως μέσα στον πρώτο χρόνο ολοκληρώνεται ένας άτυπος κύκλος. Τα βιβλία, ωστόσο, δεν έχουν ημερομηνία λήξης, και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα τα έχουν ανακαλύψει. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που ακόμη και μετά από τόσα χρόνια, όλα τα βιβλία μου συνεχίζουν να κάνουν ανατυπώσεις και να τα αγκαλιάζει ο κόσμος. Από την άλλη, δεν έχω κάποια υποχρέωση να γράφω ένα βιβλίο το χρόνο. Δεν είμαι άλλωστε συγγραφέας-μηχανή παραγωγής.
Τα βιβλία σου έχουν ξεπεράσει τα ελληνικά σύνορα. Πως είναι για έναν έλληνα συγγραφέα να «παλεύει» με το διεθνές κοινό;
Όπως ήδη φαντάζεστε, είναι εξαιρετικά δύσκολο, και νιώθω απίστευτα τυχερός αλλά και ευγνώμων που κυκλοφορούν ήδη στην πλατφόρμα της Amazon, πέντε από τα βιβλία μου μεταφρασμένα στα αγγλικά με την Εβόρα να ακολουθεί στο προσεχές διάστημα. Η παγκόσμια αγορά είναι πολλαπλάσια πιο απαιτητική από την ελληνική και χρειάζεται να δαπανηθούν πολλά χρήματα για την έκδοση αλλά και την προώθηση των βιβλίων.
Η υποκριτική τη θέση έχει πια στη ζωή σου; Έχει; Θα δεχόσουν σήμερα ένα ρόλο σε ένα καθημερινό σήριαλ;
Η αλήθεια είναι πως πλέον νιώθω περισσότερο συγγραφέας παρά ηθοποιός. Αυτή τη στιγμή δεν ασκώ ουσιαστικά το επάγγελμα του ηθοποιού και το αν θα δεχόμουν έναν ρόλο, εξαρτάται από την παραγωγή του σίριαλ. Μετά από πολλά χρόνια ως ηθοποιός, είμαι πια περισσότερο επιλεκτικός στις συνεργασίες μου.
Η Εβόρα είναι στα best seller αν και δεν έχεις κάνει – λόγω covid 19- ούτε μια εκδήλωση επικοινωνίας (απ’ αυτές τις υπέροχες εκδηλώσεις που μόνο εσύ ξέρεις να κάνεις!!). Έχεις πια φτάσει στο σημείο ως συγγραφέας να έχεις το δικό σου κοινό που είναι εκπαιδευμένο να σε ανακαλύπτει κάτω από κάθε περίσταση ;
Τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη. Σε όλη την διάρκεια της καραντίνας (εν μέσω της οποίας εκδόθηκε η Εβόρα) δεν έκατσα με σταυρωμένα τα χέρια, περιμένοντας το κοινό να έρθει και να αγοράσει το βιβλίο μου. Η Εβόρα εκδόθηκε ενώ όλα τα βιβλιοπωλεία της χώρας ήταν κλειστά. Με την ομάδα μου στήσαμε με μεθοδικό τρόπο ένα σύστημα ενημέρωσης του κοινού, έτσι ώστε όποιος ενδιαφερόταν μπορούσε να πάρει τις πληροφορίες που χρειαζόταν ώστε να παραγγείλει το βιβλίο από όποιο βιβλιοπωλείο εκείνος επιθυμούσε. Απαιτεί χρόνο και κόπο όλο αυτό, αλλά αγαπώ τους αναγνώστες μου και αυτό ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω.
Και τελικά τι είναι η Εβόρα; Ένας μυθιστόρημα ή ένας οδηγός ζωής;
Πέρα από την πραγματική της έννοια, που είναι ο παχύς ίσκιος και ο δροσερός άνεμος, στο βιβλίο μου σημαίνει επίσης και εκείνη την πιο όμορφη στιγμή της ημέρας. Τη στιγμή της απόλυτης ευτυχίας και γαλήνης που νιώθει κάποιος σε μια δεδομένη κατάσταση. Τη στιγμή που είσαι εσύ με τον εαυτό σου και νιώθεις καλά. Είναι, όμως, και το ίδιο το μέρος που είναι για μας το ησυχαστήριο.
Η Εβόρα, λοιπόν, είναι συναίσθημα αλλά και στάση ζωής…
Της Άρτεμις Παρτιριανάκη
