Τα Μάταλα ήταν επίνειο της Φαιστού κατά τη μινωική περίοδο και της Γόρτυνας κατά τη ρωμαϊκή. Από τη θάλασσα διακρίνονται ίχνη του αρχαίου οικισμού. Εδώ ναυάγησαν τα πλοία του Μενελάου και πιστεύεται ότι ήταν το ακρωτήριο Νύσος μεταξύ των όρμων Κομμού- Ματάλων.
Ιούλιος 1968. Τα Μάταλα είναι γεμάτα Χίπιδες.
Η Πηνελόπη Κουρτζή, η συγγραφέας της «Ερωμένης των φάρων», επανέρχεται δυναμικά, -αν και δυναμικά ανταποκρίθηκε και την περίοδο του εγκλεισμού, δημιουργώντας μια πρωτότυπη σειρά για το διαδίκτυο- με το βιβλίο «Το κορίτσι με το σαλιγκάρι», που θα κυκλοφορήσει το ερχόμενο φθινόπωρο από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Το εν λόγω βιβλίο πυροδότησε και την δημιουργία μιας ταινίας μικρού μήκους με τίτλο «Η παραλία», τα γυρίσματα της οποίας ολοκληρώθηκαν αρχές Ιουλίου, με την υπόσχεση της επιστροφής στα Μάταλα για την δημιουργία μιας νέας ταινίας μεγάλου μήκους. Η Πηνελόπη κουρτζή έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς ποίησης και έχει γράψει και θεατρικά έργα.
Πηνελόπη, μετάφερέ μας στο περίφημο «καλοκαίρι της αγάπης».
Ήταν να ξεκινήσουμε την μεταφορά του βιβλίου «Το κορίτσι με το σαλιγκάρι» στην οθόνη τον περασμένο Μάρτιο, αλλά λόγω της πανδημίας ακυρώθηκε κάθε διαδικασία. Ακυρώθηκε και το Φεστιβάλ Τεχνών του Δήμου Φαιστού. Έτσι αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια μικρού μήκους ταινία, η οποία θα βγει στις αίθουσες αρχές Σεπτεμβρίου. Υποστηρικτές και συμπαραγωγοί της ταινίας είναι η Μάταλα Δήμου Φαιστού Μονομετοχική Α.Ε. και ο Δήμος Φαιστού. Ευελπιστούμε φυσικά μετά η ταινία να ταξιδέψει παντού. Την έρευνα για τα Μάταλα την κάνω χρόνια. Μελετώντας εξονυχιστικά, άνοιξε μπροστά μου ένας νέος κόσμος. Με τις τόσες καταγραφές που προέκυψαν, άρχισαν όλα να ζωντανεύουν πολύ έντονα μέσα μου. «Το κορίτσι με το σαλιγκάρι» δεν είναι ένας τυχαίος τίτλος. Κάποτε, κάνοντας το ταξίδι Αθήνα – Ηράκλειο, με το αεροπλάνο, συνάντησα ένα κορίτσι, που κρατούσε ένα σαλιγκάρι και μου θύμιζε κανονική χίπισσα. Από την άλλη, ανέκαθεν με μάγευαν τα Μάταλα και ήθελα, με κάποιο τρόπο, να βιώσω τις δονήσεις εκείνης της εποχής. Τα Μάταλα είναι κάτι που πάντα θα ενδιαφέρει όλους τους ανθρώπους κι εδώ και στο εξωτερικό.
Στέκομαι σε αυτό που λες: στην ιδιαίτερη σύνδεσή σου με το μέρος και την ιστορία του.
Με εξιτάρει πολύ το μέρος. Η αύρα, ο αέρας, το χρώμα. Έχει κάτι το ονειρώδες το σημείο αυτό. Μια ασύλληπτη, ας πούμε, ελευθερία. Οι Χίπιδες είχαν απόλυτη συνείδηση του ουτοπικού, αλλά ήθελαν οπωσδήποτε για λίγο να το ζήσουν. Ήταν και οι Κρητικοί, που τους υποδέχτηκαν, πολύ δεκτικοί μαζί τους. Αν το καλοσκεφτούμε, Κρητικοί και Χίπιδες σε πολλά σημεία μοιάζουν. Η παραλία στα Μάταλα έχει χαρακτηριστεί η πιο ξέγνοιαστη παραλία. Ένας τόπος όμως είναι και οι άνθρωποί του. Είμαστε όλοι μαγεμένοι από όλο αυτό και ήδη ονειρευόμαστε το επόμενο βήμα: μια ταινία μεγαλύτερης διάρκειας.
Ποια είναι η σχέση σου με την Κρήτη;
Αγαπώ πολύ την Κρήτη. Έχω πολλούς φίλους και αγαπημένους ανθρώπους εκεί. Αισθάνθηκα από την αρχή ότι είχα δεδομένα που ήθελα να διηγηθώ. Εικόνες, που τοποθέτησα στην Κρήτη, γιατί, όπως είναι λογικό, κάθε φορά δενόμαστε με την έρευνά μας και τους τόπους. Κι εγώ την Κρήτη την αισθάνομαι τόπο μου.
Ποιο βιβλίο σου ξεχωρίζεις και γιατί;
«Η ερωμένη των φάρων» είναι το αγαπημένο μου βιβλίο μέχρι στιγμής. Πρόκειται για ένα οδοιπορικό στους φάρους της Ελλάδας. Ανατέμνοντας κανείς τα βιβλία μου, θα παρατηρήσει ότι καθένα από αυτά έχει ιστορικές αναδρομές. Όλοι βέβαια γνωρίζουμε ότι οι καλύτερες ιστορίες είναι αυτές που έχουν γίνει. Ειδικά οι ανέκδοτες πάντα βοηθούν στην πλοκή. Θα ήθελα πολύ όλο και περισσότερος κόσμος να διαβάσει την «Ερωμένη των φάρων». Το βιβλίο αυτό, μεταξύ άλλων, με βοήθησε να συμβιβαστώ με τους ανθρώπους στην ζωή μου. Τους αγάπησα μέσω της έρευνας. Η δε ηρωίδα είναι η αγαπημένη μου. Είναι τόσο γήινη.
Από μικρή να φανταστώ ήσουν με το πενάκι στο χέρι και με το όνειρο να γίνεις συγγραφέας.
Ξεκίνησα από πολύ μικρή να γράφω, χωρίς όμως να πιστεύω ότι θα μπορούσα ένα τέτοιο εγχείρημα να το υποστηρίξω. Όταν έστειλα το πρώτο μου βιβλίο στις εκδόσεις Ψυχογιός, το δέχτηκαν αμέσως. Κι έτσι άρχισαν όλα. Με τα χρόνια, βρήκα και το στυλ της γραφής μου και συμβιβάστηκα και με την έκθεση. Πλέον, μπορώ να πω ότι βιοπορίζομαι από την συγγραφή, γνωρίζοντας όμως ότι κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να συμβαίνει στην εποχή μας. Την συγγραφή δεν μπορώ να την λογαριάσω ως επάγγελμα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποιος την αγαπά, κάνει θυσίες. Προσωπικά, θα έβρισκα εναλλακτικούς τρόπους ακόμη κι αν δεν πουλούσαν τα βιβλία μου. Καθημερινά, αφιερώνω σχεδόν ένα οχτάωρο στο διάβασμα, την έρευνα και το γράψιμο. Αρχίζω την καταγραφή, όταν η ιστορία έχει πια ολοκληρωθεί μέσα μου. Μπορώ να ζω χρόνια ολόκληρα με την ιστορία ενός βιβλίου.
Την δύσκολη άνοιξη, που μας πέρασε, πώς την έχει καταχωρίσει μέσα σου;
Από την αρχή της καραντίνας, ένιωθα περίεργα. Φοβόμουν πολύ τα απόνερα και γι’ αυτό πάγωσα, ειδικά τις πρώτες ημέρες. Παρόλα αυτά, είπα να φανώ κι εκεί δημιουργική. Παρουσιάσαμε, λοιπόν, αποκλειστικά στο youfly.com μια μίνι σειρά με τίτλο 30” (30 seconds), σε σενάριο δικό μου και της Αυγής Βάγια. Η σειρά αγαπήθηκε πολύ. Και να φανταστείτε γυρίστηκε με την βοήθεια μόνο των κινητών και χωρίς κανείς να βγει από το σπίτι. Με λίγα λόγια, οι ήρωές μας έπρεπε να αποφασίσουν αν θα παραμείνουν στην πλασματική και όμορφη virtual ζωή των 30’’ ή θα κάνουν τελικά το βήμα να προχωρήσουν στην πραγματική που έχει 24 ώρες.
Σε αναμονή λοιπόν ταινίας, βιβλίου και άλλων πρωτότυπων σειρών με φόντο την ζωή και τις εκπλήξεις της.
Χρύσα Φωτοπούλου
